ความประสงค์สามประการของอเล็กซานเดอร์มหาราช

บทความนี้เรียบเรียงจากเรื่อง ALEXANDER คงเป็นบางส่วนของบทความที่มีการส่งต่อมาให้ผมทางอีเมล์ ก็พยายามเรียบเรียงเป็นภาษาไทย เท่าที่จะทำได้


อเล็กซานเดอร์มหาราช กษัตริย์กรีกผู้ยิ่งใหญ่ หลังจากพิชิตอาณาจักรมากมาย เดินทางกลับบ้าน ในระหว่างเดินทางกลับ พระองค์ทรงล้มป่วยลงและต้องนอนซมอยู่บนเตียงเป็นเดือน ๆ พระองค์ตระหนักว่าพระองค์คงไม่รอดพ้นจากความตายที่กำลังมาเยือน อเล็กซานเดอร์ทรงรำพึงกับพระองค์เองว่า ไม่ว่าพระองค์จะพิชิตอาณาจักรมามายมายเท่าไร มีกองทัพอันเกรียงไกรแค่ไหน ดาบจะคมหรือมีสมบัติมายมายเท่าไหร่ มันก็ไม่มีประโยชน์เลย

พระองค์เรียกแม่ทัพเข้าพบ และตรัสว่า ข้าคงจะจากโลกนี้ไปในเร็ว ๆ นี้ แต่ข้ามีความประสงค์อยู่สามประการ ที่ต้องดำเนินการให้สำเร็จด้วย ด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของพระองค์ แม่ทัพยอมทำตามพระประสงค์ของพระองค์ทั้งสามประการ

“ความประสงค์ประการแรกของข้าก็คือ ให้แพทย์ที่เป็นผู้รักษาข้าเป็นผู้แบกหีบศพของข้า” อเล็กซานเดอร์ตรัสว่า “ประการที่สองในขณะที่นำหีบศพของข้าไปฝัง ให้โปรยทางที่ไปยังสุสานของข้าด้วย ทอง เงิน และเพชรพลอยที่ข้าสะสมไว้ในท้องพระคลังของข้า” ประการสุดท้ายคือปล่อยมือทั้งสองข้างของข้ายื่นออกมาจากหีบศพ บรรดาข้าราชบริพารทั้งหลายที่ได้รับฟังพระบัญชาของพระองค์ต่างสงสัยกับพระประสงค์สามประการของพระองค์แต่ไม่มีใครกล้าถาม แม่ทัพคนโปรดของพระองค์ทรงจุมพิตมือของพระองค์แล้วนำไปประทับที่หน้าอกแล้วกล่าวว่า “มหาราชของข้า พระประสงค์ของพระองค์จะได้รับการตอบสนองอย่างแน่นอน แต่บอกข้าหน่อยได้ไหมว่า ทำไมพระองค์จึงมีพระประสงค์ที่แปลกเช่นนั้นพะยะค่ะ”

อเล็กซานเดอร์ทรงหายใจลึก ๆ แล้วตรัสว่า ข้าฯ จะสอนบทเรียนสามประการให้โลกได้รับรู้สิ่งข้าเพิ่งจะได้เรียนรู้ดังนี้ ข้าให้แพทย์ผู้รักษาข้าเป็นผู้แบบหีบศพของข้า เพื่อให้ประชาชนรู้ว่า ไม่มีแพทย์คนไหน ที่สามารถรักษาโรคให้ใครก็ตามได้อย่างแท้จริง แพทย์นั้นไม่ได้มีอำนาจที่จะหยุดยั้งความตายได้ และชีวิตให้กับไม่ได้

ความประสงค์ที่สองของข้าที่ให้โปรย เพชร นิล จินดา ในระหว่างทางที่ไปยังสุสานของข้า ก็เพื่อสอนประชาชนให้รู้ว่า แม้นเพียงเสี้ยวหนึ่งของทอง ข้าก็ยังนำไปด้วยไม่ได้ ประชาชนจะได้ตระหนักว่า มันเป็นการเสียเวลาเปล่าที่จะสะสมความมั่งคั่ง

ความประสงค์ประการสุดท้ายของข้า ที่ปล่อยให้มือทั้งสองข้างของข้า ยื่นออกมาจากหีบศพ ก็เพื่อสอนให้ประชาชนรู้ว่า ข้าถือกำเนิดบนโลกนี้ด้วยมือเปล่า และข้าก็จากโลกนี้ไปด้วยมือเปล่าเช่นที่ข้ามา

วาทะสุดท้ายของอเล็กซานเดอร์มหาราช คือ “ฝังศพข้า ไม่ต้องสร้างอนุสาวรีย์ใด ๆ ให้ข้า ปล่อยให้มือของข้ายื่นออกมาจากหลุมศพ เพื่อให้โลกได้รับรู้ว่า ข้าผู้ซึ่งได้พิชิตโลกไม่ได้มีอะไรในมือเลย เมื่อจากโลกนี้ไป”